1.
Ay damlatıyor. Çok yapışkan. Parmaklarımı kestim, ay damlıyor. Parmaklarım yapışıyor. Ay, parmaklarıma yapışıyor. Parmaklarıma yakışıyor. Ay parmaklarımı sarmalıyor. Ay sarmalı. Ayın sarmal gücü. Ay sarmalı parmaklarımı. Ay sarmalı, dolanmalı boğazıma. Boğazıma yapışmalı. Yapışkan ve kaygan bir vadiden ay doğmalı. Vadiden içeri dolmalı. Ay sarmalı, suları ters akmalı. Sular vadiden yukarı dolmalı. Vadiye ay akmalı. Yamaçlar sarsılmalı. Ay tozuna bulanmalı tepeler. Islanmalı. Ay, ıslatmalı. Ay, suları almalı. Denize akmalı. Deniz, en görkemli ayların doğduğu yer. Denize ay doğmalı. Ay kaymalı. Ay sekmeli denizde. Ayın üstünden gemiler geçmeli. Ship ahoy! Yüzlerce kuş havalandı.2. kışın mektup yazmaya özeniyor insan..kar falan yok burada. soğuk sadece. soğuğu sever misiniz? ben severim. kuşlar çok üşüyor yalnız, annem buna çok üzülüyor. annemi teselli etmeye çalışıyorum. onlar nasılsa bütün hayatlarını dışarıda geçiriyor diyorum, alışkınlar soğukta yaşamaya. ekmek kırıntıları veriyor onlara balkondan. kırıntıları yemeye gelmediklerinde sinirleniyor, söyleniyor ve merak ediyor onları. sakın başlarına bir şey gelmiş olmasın? üzülüyor yine. ve ben yine teselli etmeye çalışıyorum, ve kış günleri annemle benim için böyle yuvarlanıp gidiyor, ve kuşlar arada bir balkonda annemin kırıntılarını yiyorlar. annem mutlu oluyor. ben de mutlu oluyorum.burada kar yok, bahsetmiştim. fakat karı seviyorum ben. özlüyorum. "büyümüş" insanlar nasıl zaman zaman oyuncaklarını özlerse ben de karı özlüyorum. kuşlar annemi tatmin ettiği gibi beni tatmin etmiyor. yolculukla karışık kar özlemlerim tutkuya dönüşüyor. yanar dönerli ışıklarını özlüyorum büyük şehirlerin. yanar döner ışıklar, kar altında daha büyülü görünüyor hayalimde.geceleri kavanozu yarıya kadar suyla dolduruyorum. içine yüzen mumlardan atıp karanlıkta danslarını izliyorum, gölge oyunları bana yine tutkuyla bağlandığım, saplandığım karlı büyük şehri hatırlatıyor. bu kadar nefret edilen ve bu kadar arzulanan şey illa aşk mı olmalı, yoksa aşık mı?çok fırtınalı günlerde içeri kar dolar ümidiyle pencereleri açıyorum. fakat pencereler yeterli değil kışı içeri almaya. pencereler kıştan çok uzakta kalıyorlar. evimiz, kışın yaşandığı yerlere uzak kalıyor. fakat yürüme mesafesidir ay her yerden. ay, penceremize yakındır. oradadır, ağaçların arkasında, dağın üstünde. kışsa uzaklarda kalıyor. yürüyerek gidemiyorum yanına.karla karışık bir yolculuğa çıkmalı, aklım karmakarışıkken...
3.
sandığımda sağım uyuştu
aklım harmanlaştı
karıştı
sevimlileşemeyen bir döngüydü
başımda çemberleşen
askıdan sarkan yılan dilli orman kedisiydi yüzüme
ve kız kulesinde ölen bendim
yı(a)lana aşıktım
bir doğurgan uçuşkan oldum sonunda
nefret etti benden meleklerle tanrılar
uçuştum
ekimdi aylardan
geçti.
4.
uyandığımda
beynimin loplarına
egzersiz yaptırdığımda
saçma sapan kuşlar görüp
saçma sapan güldüğümde
ve ayaklarımın altında
kırmızı halıların olmadığını anladığımda
ağladığımda
ses verip veremediğimdedir
dilimin tomurcuğu
bira şişesinin yeşil duvarına asılı kalmış
şaşmış
bir köpük yeşilimsisiyim
bir pencere kenarına düşmüş yaprak kurumsusuyum
matematik defterinin arasına sıkışmış not unutulmuşuyum
tam olarak
ağlayabilmiş miyim?
5.
öyle çok kızıyorum ki hayata sürekli didişmek zorunda kalıyorum ve hikayeler
uydurup avutmak öyle zor oluyor ki bazenlerde takılıp kalıp sonunda çengeli
koparıp atıyorum ve sabaha karşı uyanıklığımdan faydalanıp beni terk etme
girişimi olan insanları sıraya diziyorum onlar oyunlar oynarken çay bahçeli
sahillerde ben onları avutmaya hazırlanıyorum saatlerce
yanımdan fırtına artığı çer çöp bırakarak geçip giden
ve zamana beni sürekli şikayet eden mızıkçı hayat,kuşlar,kareler
yanıbaşımda beni vurmak için hazırlanan
gözlerimin kahverengisini hor gören o aptal bakışlı duvarlar
öylece kabından sıyrılıp çıkıverememiş öylece kalakalmış hayatın
gözbebeklerinde
bir damla yağmurun ve saçlarıma dolanan yosun kokusunun öcünü almak için
geldim dünyaya
saçımdan bir tel koparıp büyü yaptırmış olmalılar
büyücülerin en ulusuna götürmüş olmalılar
tuzlu sudan bir bardak içmiş olmalılar
saydam heykellere ayak uyduramayıp utanmış
utançlarını ayırttıkları mezarlara gömüp
başlarını henüz isimlerini yazdırmadıkları mermerlere dayayıp
ölü uykusuna yatmış olabilirler
aranmamış koşturulmamış uyandırılmamış olabilirler
öç almak için saatin gece yarısını haber vermesini bekleyemeyeceğim
koluma babaannemin bastonunu takıp sırtıma da yatağımı yükleyeceğim
sabah olurken .
5.
surlara çıkıp bağırdım dün
yansıdı sesim aynalara
yüzüm silindi tüm aynalardan
aynaları yaydım,
sofra bezimi serdim üstüne
ayraçlarımı yemeye koyuldum
afiyetle
6.
benle başlayan ve karşılıklı çoğalandı
başladığı yerde ben vardım
tükendiği yerde yine ben
yüzüm ne nurlu göründü yüzüme
ne karanlık göründü
bir ışık yansıdı-yansımadı
aynaya
7.
iç içe geçmiş
el ele vermiş
koyun koyuna girmiş
öpüşmüş sevişmiş
kırılganlıklarını yitirmiş
miş'li geçmiş aynayı yemiş
8.
hayatım
işaret parmağımın ucunda
baş parmağımın korumasında
ve hayatım
yüzük parmağının
anlamsız dostluğunu seviyor
ve hayatım
serçe parmağımın
şamaroğlanlığı olmasa
tatsız olurdu.
9.
benim sevgili şehir manzaralı odam!
köy düğünü gibi bu şehrin her manzarası
başka manzara da kabul etmiyor gözlerim son zamanlarda
yorulma hastalığı başladı
bir ayağı denizde gözlerimin
bir ayağı şakağımda
ve aslında yerlerinde durmuyorlar
gözlerimin ayakları
bu şehri aşmak
bu tepeleri delmek
tepesi düzlüğü çukurları
başka köy düğünleri görmek istiyor
gözlerim sınır tanımıyor
ve görmek için bakıyor şehrin ellerine "parmaklarına"
ayaklarımın kalası yok burada
sabırsız
sınırları çiğnemeye üstünde zıplamaya
ellerimde kağıtlarla.
10.
ben var ya
ta benim olduğum yerde
yerin yerinde olup olamadığı
köşeli(msi)
çıkıntılımsız-mış-tırtır
ne göl
ne gök
gibi kararsızdım
geldim
oldum
11.
sahiplendim de ben
sonra da terk ettim hepsini
'hepsi'ndeliklerimin
birini yutturdum
yutarmışçasına
ve sağımda
sendelemediklerimle ben
sendelediklerimde onlar-mışcasına.
12.
yoruldum
kafam döndü beynimin içinde
gözüm bir otobüs camı aradı gözlük niyetine
otobüse binemedim
ağladım sayılır
yola gidemedim
nefessiz mi kaldım ne
ben bir çay içeyim en iyisi,
şirketten olsun.
13.
gittim ben galiba
biyere
bi"yer"lere
kendimi yolpaketi yapıp
bi kaplumbağa gibi
biyerLERe gittim gibi
her gittiğim BİYERde
bi YOLPAKETİ daha katıp kendime.
şimdi yine yolpaketi oldum
tesbih böceği gibi
toparlandıM
TOPARLAcık oldum
"TOPLA"dım pıllarımı
ve pırtılarımı bi leyleğin YUVAsına bıraktım
kışa doğru "ardım"a katılır nasılsa.
13.
zamanlardır,
çok zamanlardır,
bi de
zaman vardır.
ama ben
çok zamanlardır
karıştırdığımdan mıdır
yoksa
yokluktan,
yokluğumdan,
yoksa
benden,
bizden midir,
yokum gibi,
evde yokum.
gibiliklerimden arınayım da
içine düşmeyelim
diye diye
bi de
peşimden koşmayalım diye diyedirler.
bööledir bunlar.
bööle bööle düşülürr.
14.
yırtıldı ağzım ve içime aktı
sözler
bir adım geri şimdi
ya da solucan adımıyla ileri
sürünmek istediniz mi siz hiç
acaba
belki de
farzedelim ki...
bi de madem su kenarındayız
atlasak olmaz mıydı yani
çıplak olmasak
yada çıplak değil de
çırılçıplak
o zaman sevişilir mi
yani suyun içi karanlık olmasa
saat kaç oldu şimdi?
sevişme zamanı geçtiyse gidelim buradan
ve bazı heykellere bakalım
kalçalarının altından bacaklarına sarılalım
ve başımızı karınlarına dayayalım
doğurgan olsun karınları
suya bebekler doğursunlar
doğum günlerini kutlayamayacakları
yada meyveler versinler
don olduğunda kaybetsinler meyvelerini
kimseye yaramasın
kara taşlar doğursunlar
ağlayamasınlar
bir odada
bir başlarına doğursunlar
sadece Onu tanısınlar
O, yüz vermesin
bir ağaç diksin tarlasına
ama gövdesini kireçlemesin
hastalıklar tırmanabilsin gövdesinden meyvesine.
başına yastık kılıfını bürlensin
şişmiş ayakları yuvarlansın her yere
hacıyatmazlar gibi...
15.
bişey daha
ne ki bu etrafımızdaki
soluğumuzu saran
karga boku sadece
o kadar
püf diye çıkıyo ya son nefes
bunu vermek için mi herşey
bi PÜF için mi
karga boku kadar bi süre işte..
çok mu karamsarım? bilmem.. öyleyse boşverin gitsin.
16.
anlattığım nasıl olsa bitecek bi yerlerde kırmızı örgüden yol yol uçları
salkım salkım göze göre salkım saçak bir kaçak yeşil olamayan gri ovanın
göbeğinde zeytin çekirdeği bir karganın öğle yemeği artığı petekleri gün
ışığına çıkardığında duyulabilecek kadar güzel çıplak altın sarısı petek
petek bal kokusu birbirinden habersiz şaşı gözler bağırdı tuğlalar ateş
saçtı üst üste konmuş, boyanmış kadının makyajı aktı dediler sözcük yutmuş
kadın karnı uğuldamış kulakları duymamış kulaklar üst üste SAĞ BAŞTAN BAŞLA
SAYMAYA başla... başını oynat sola döndü sonra sokak adamı şarap şişesi
karnı guruldadı bu kez kadını gördü. toprak kaplarda pişmiş kaçık. sarnıca
düşmüş çocuk ben duymadım uğuldadı yalnızdı altı altı geldi zarlar varolan
en büyük yenilgi habercisi eylendi biraz kuyuda eğlenmek nedir kadın kelime
yutmuş.
17.
soğuk soluklar yuttu. gölgesini göremeyeceği kadar küçüktü gövdesi,
gövdesinin gölgesi için güneş yoktu.
18.
içeri girdiğimde, sarı abajurun altında yere oturmuş siyah beyaz
zamanlarımızın fotoğraflarına bakıyordu.
girdiğimi fark etmedi. öylece durup seyrettim. saçları hala beline kadardı.
ama yıllar ona da torpil yapmamış. beyazlar var arada. kuş kanatları gibi
fotoğrafların arasındaki elleri. parmakları incecik. keten gömlek giymiş.
eğildikçe kemikli omuzlarını görüyorum yıllar sonra. yavaş adımlarla
yaklaştım, beni fark etmesin istedim. sadece seyretmek istedim. tam önünde
durdum. önce ayaklarıma baktı, dizlerime, karnıma... zeytin gibi kapkara
gözleri gözlerime öyle yavaş değdi ki, sanki bir on beş yıl daha bekledim o
"an" için.. ayağa kalktı. yan yana, upuzun uzanmıştık sanki, tavana doğru...
parmaklarıyla yüzümü öptü, gözlerini gözlerime değdirdi... her gün herkes
için kullandığımız kelimeleri oyunlarımıza alet etmemeyi öğrenmiştik yıllar
önce, ya da öğretmiştik birbirimize ve unutmamıştık. kelimeler başkaları
içindi. dokunuşlar, sevişmelerse bizim için. soluklarımız iyice titremeye
başlayınca bıraktı gözlerimi. kapıya yürüdü. ellerini arkasında birleştirip
on beş sene önce her topluluk içinde yaptığı gibi seni seviyorum işareti
vermesini bekledim. ellerini arkasında birleştirip tırnaklarını parmaklarına
batırdı.
19.
bence
kafama göre işte
aldım
koydum
gittim
gitti
gelen giden
yazsan
yazardım
bencildim bencilim menzilime giren kuşları ilk ben görüp bunlara ağlayıp
dişsiz timsahlara üzülüp durup penceremi patlatıp asma ağacına yuva yapıp
saksılarıma yağmurlar yağdırıp iyice bencilleştim.
20.
biri
varmış :
sallana
sallana
bir
o
yana
biri
yokmuş:
sallana
sallana
bir
bu
yana
yana
yana
her
duvara
döne
yana
her
kucağa
o
bucağa
öbür
uca
21.
işaret etmek mi?
işaret eden mi?
yalnızca işaret mi?
im mi?
"bu" mu?
"bu"yu işaret eden mi?
işaret edilen mi?
bunların hepsi mi im?
kime işaret ediyor im?
kimin işareti im?
im tanrı mı?
ben neresindeyim?
araç mıyım?
im araç mı?
amaç mıyım?
im amaç mı?
neremize konuyor im?
neresine işaret ediyor?
nasıl nefes alıyor?
nasıl kanatlanıyor?
nasıl uçuyor?
nasıl konuyor im?
bu im nereye konuyor?
nereye koyduk imleri?
imleçle kol kola soktuk imleri.
nokta.
22.
BEN
-olgu'dur:
soru(n)
cevap
sebep'tir
-olay'dır:
neden
nasıl
nerede
ne ile
ne zaman
kim'dir
-matematik'tir:
e=m.c2
e=esas
m=mutlak maneviyatın mevcudiyeti
c=can'dır ve can'dır
-eşitlik'tir:
2+2=4
iyi + iyi = iyi
-eşitsizlik'tir:
2+(-2)=4
iyi + kötü = iyi
kötü + iyi = kötü
-belirsizlik'tir:
0=?
sıfır nedir?
-cümle'dir:
bir ben var bende benden içeri
23.
aşk, şiddetin en evrensel biçimidir ve aşk benzemez hiçbir okulda
öğretilene.
ekin
24.
BEN
-olgun'dur benleri boynun:
sorgu, ellerimizin verdiği cevap
sebep'tir konuşmamız
-oyun'dur:
nedenliğe
nasıllığa
neredeliğe
ne ileliğe
ne zamanlığa
kim'liğe soyundur
-otomatik'tir:
36 derce
70cm
maneviyatın mevcudiyeti: hacim
c=can'dır ve can'dır, cemal'dir ve can'an'dır
-eksiklik'tir
eşelenir
iki kol + iki bacak=iki göz + iki boyut
iyi + iyi = iyi ve mecbur
iyi - kötü = iyi ve kendi
-çokluk'tur
kıyamettir
kıyametredir
gıyabındadır
gıybettedir, ettedir
iyi + kötü + çirkin = iyi
kötü + iyi + güzel = kötü
-belirginlik'tir:
0=? 3.tekildir ten
sıfır nedir? bizden
-öz'dür:
sen bensen ben kimim?
25.
Ay damlatıyor.
Çok yapışkan.
Parmaklarımı kestim, ay damlıyor.
Parmaklarım yapışıyor.
Ay, parmaklarıma yapışıyor.
Parmaklarıma yakışıyor.
Ay parmaklarımı sarmalıyor.
Ay sarmalı.
Ayın sarmal gücü.
Ay sarmalı parmaklarımı.
Ay sarmalı, dolanmalı boğazıma.
Boğazıma yapışmalı.
Yapışkan ve kaygan bir vadiden ay doğmalı.
Vadiden içeri dolmalı.
Ay sarmalı, suları ters akmalı.
Sular vadiden yukarı dolmalı.
Vadiye ay akmalı.
Yamaçlar sarsılmalı.
Ay tozuna bulanmalı tepeler.
Islanmalı.
Ay, ıslatmalı.
Ay, suları almalı.
Denize akmalı.
Deniz, en görkemli ayların doğduğu yer.
Denize ay doğmalı.
Ay kaymalı.
Ay sekmeli denizde.
Ayın üstünden gemiler geçmeli.
Ship ahoy!
Yüzlerce kuş havalandı.
26.
Karnının üstünde birleştirdiği elleri o kadar küçük ki... O elleri gören kim
olsa, gözleriyle konuşan bu dolgun dudaklı kadının küçücük bir kahve
fincanını bile kavrayamayacağını düşünür, incecik parmaklarının hiçbir
eldiven tarafından sıkıca sarılamayacağına ve parmaklarına hiçbir yüzüğün
tutunamayacağına inanır. ancak bir papatya sapını tutmaya yakışacak elleri,
saklanırmışcasına birbirini kavramıştır. Fakat ipek bir mendili tutar gibi
birbirini tutan ellerin asıl sarmaladıkları ikinci bir hayatı müjdelemekte
olan ipeksi şişkinliktir.
27.
deniz böcekleri ve kabukları konuşmaz
ve unutmaz
kafası karışmış bir gün bir kafadanbacaklının
unutmuş sanmışlar
böcekler hep kabuklarının içinde saklarlar
unutmadıklarını
unutmaya çalıştıklarını kabuklarına katarlar
unutulmuş sanılan kabuğun umutsuzluğudur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder