kuruyorum

Hüznümün düştüğü yerde o büyüyor acıyla içimde

oynuyorum soyuyorum

bütün kadınları bütün erkekler soyunuyorum

umarsızlığa akıyorum şehrin bütün lağımlarında

artık sinsi bakışlarda pusu kuruyorum

ben artık kuralına göre oynuyorum

yolun öbür tarafından bana el sallayan kim

kırmızı olmuş hareket hissediyorum vücudumda

durdum yanağımı ısırdılar

ben öptüm saçlarım yandı ve düştü ayaklarım

uyandığımda morarmıştım

aynada kırmızı parlıyordu

beni takip edip tamamladığım cümlemi çaldı kıpkırmızı

ağladım kırmızılar hıçkırdı heyecandan

maviler tükürüklere boğdu beni

kollarımı salladılar benim kafam çok kırmızıydı

bir gün bi alaturka şarkı dinledim ve ayağım takıldı beynimdeki yarım kalmış kırmızı cümleye

renk değiştirdim morardım

mavi bir bulut ağlattı beni içimde kalan son duyarlı kitleyi kazıyorum

bütün eski sevgililerimin evlerine girip çıkıyorum kokumu bırakıyorum yaşadıklarımdan arta kalan sonuçsuz çıkarımlar çatallanmış ikilemler son şövalyemin kanıyla hayat çizgimin güneşine soluk veriyorum

son bir refleksle parmağımın ucuyla onu gösteriyorum ben hiç bakmadan

ve parmağım yanıyor onu gördüğü için ağlıyorum acıyor her yanım

acıyorum belki de üşüyorum

bir apartman gölgesine sığınıyorum etrafımda tinerci çocuklar uyuyor yürüyerek beni görmeyerek

yeni bir hayat bizimkisi yeni meyve vermiş bir ağacın dallarını sinekler sarmış gölgeye dökülen her meyve kurtlar tarafından kemirilmiş

beni sarmamış ve beni bilmemiş

sakızla yaptığım balonların içi birer dünya birer yabancı kelebek

seni bekleyerek ölen ayağım duvarda izler bıraktı sen yürürken

bense bütün ömrümü ayağımı üstlerine dayayarak hissetmekle geçirdim

31.05.2000