24 Eylül 2011 Cumartesi

parmağımın ucunda, başımın içinde

Nasıl dayandım? Omuzlarım parladı o gece. Kedi hapşırdı. Nefesli çalıgılara üfledi dudaklar, ciğerler. Parmaklar harflere bastı, notalara dokundu, rakamları itti. Tak tak tak tak tak, tık tık tık tık tık... Nefes alıyorum, içimde tutuyorum, üf üf üflüyorum. Nefes veriyorum. Gelmiyor. İçimden çıkmıyor. Tepemde tütmüyor. Gözümün önünde halbuki. Bir yere kaybolmuyor. Tekrar etmek için çok erken. Tekrar gitmek için çok geç.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder