Her yıl özenle plastik dallarını kıvırıp kutusuna koyuyorum. Her ev değiştirdiğimde o da benimle geliyor, dökülen pülçükleri ve on bir ayı ondan ayrı geçiren süsleriyle birlikte. Her yıl ona bakıp bir sürü hayal kuruyorum. Her bir parlak topu dallarına takarken dileklerimi fısıldıyorum. Eskimiş ağaca yinelenen dilekler takıyorum. Her sene ağaçla aynı kutudan çıkardığım eskimiş umutlar...
Kutuda muhafaza ettiğim insanlar, şehirler, kıyafetler, kitaplar, ölüler, gemiler, denizler, kelimeler... Bu yıl da salonumun köşesinden plastik pülçüklerin arasından beni izliyor. Ama bu defa parlak süslerini dallarından koparıp almamak, onları parçalara bölmemek için kendimi zor tutuyorum. 2 kedi ve kendim için kurulu yeni yıl ağacımı üstündekilerle birlikte sokağa bırakmak, onunla birlikte tüm beklentilerimi de uzaklara yollamak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder